روزنامه گاردین نوشت: بعد از ۲۰ سال و بعد از هزینه کرد نزدیک به پنج تریلیون دلار روی “جنگ‌های ابدی” در عراق و افغانستان تنها پیروز مشخص صنایع نظامی آمریکاست.
به نوشته این روزنامه، در گزارش پرفسور لیندا ج بیلمز رئیس مرکز دانیال پاتریک موینیهان در زمینه سیاست گذاری کلی و مالی دانشگاه هاروارد و معاون وزیر تجارت سابق آمریکا مشخص شد، در عراق و افغانستان ارتش آمریکا به شکل بی‌سابقه‌ای به پیمانکاران بخش خصوصی برای حمایت از تمام مناطق عملیات جنگی تکیه دارد.
پیمانکاران در بخش‌های هواپیماها، کامیون‌ها، سوخت، هلی‌کوپترها، کشتی‌ها، پهپادها و دخایر دیگر در کنار خدمات حمایتی نظیر ارائه غذا، ساخت و ساز تا تکنولوژی اطلاعات و خدمات لجستیکی فعال هستند. تعداد پیمانکاران در میدان بیش از تعداد نیروهای آمریکایی در اکثر سال‌های درگیری است. تا تابستان سال ۲۰۲۰ آمریکا ۲۲ هزار و ۵۶۲ پیمانکار در افغانستان که حدود دو برابر نیروهای آمریکایی بود.
طبق گزارش مذکور، میراث هزینه نظامی بعد از حملات ۱۱ سپتامبر تا سال‌های آینده ادامه خواهد داشت.
این گزارش فاش کرد: کنگره تامین بودجه مالی فوق‌العاده را استفاده کرد؛ فوق‌العاده‌ای که بودجه عادی را دور می‌زند. آمریکا در دوره اول درگیری اختصاصات فوق‌العاده را استفاده کرد که معمولا یک بار برای بحران‌هایی نظیر توفان‌ها و سیل‌ها اختصاص می‌یابد. نظارت مفصل بر هزینه کرد اندک است.
طبق این گزارش، به دلیل اینکه این نوع هزینه کرد از پیش‌بینی‌های بودجه و برآوردهای کسری بودجه مستثناست همه را قادر ساخت تا تظاهر کنند که جنگ تقریبا تمام خواهد شد.
نتیجه آنچه شد که رابرت گیتس، وزیر دفاع سابق آن را “فرهنگ پول بی‌پایان” در داخل پنتاگون خواند. به طوریکه وزارت دفاع آمریکا تصمیمات عملیاتی را اتخاذ کرد، اداره عملیات تقدیم پرداختی‌ها به پیمانکاران را دهه‌ها ادامه داد و دست کم ۱۰ درصد از تامین بودجه زمان جنگ در حساب‌های محرمانه را حفظ کرد.
براساس گزارش، در ژوئن ۲۰۲۰ پنج شرکت بزرگ لاکهید مارتین، بویینگ، ژنرال داینامیکس، ریتیون، تورثروپ گرامن، نزدیک به مبلغ یک سوم ۴۸۰ میلیارد دلار را در اختیار داشتند که پنتاگون به پیمانکاران دفاعی درباره آن پایبند بود. در حالی که تنها بخش محدودی از این خریدها به عراق و افغانستان اختصاص داشتند. درگیری برای تمام پیمانکاران اصلی دفاع بسیار سودآور بود.
این گزارش می‌افزاید، شرکت لاکهید مارتین اقدام به تولید بالگردهای بلک هاوک که بسیار در افغانستان استفاده شد، کرد، شرکت بویینگ هواپیماها و خودروهای نظامی را خرید. شرکت ریتیون موفق به عقد قرارداد اصلی آموزش نیروهای هوایی افغان شد. نورثروپ گرامن و ژنرال داینامیکس تجهیزات الکترونیکی و تجهیزات ارتباطی را تهیه کردند. به طوریکه هزاران پیمانکار در سراسر جهان پول‌هایی از فروش دستگاه‌های دید در شب، موتورها و تجهیزات بی سیم و تمامی انواع تجهیزات مورد نیاز جنگی را به دست آوردند.
شرکت‌های جهانی نفت از سودبرندگان اصلی جنگ هستند زیرا پنتاگون بزرگترین مشتری سوخت در جهان است.
در این بین، بخش نظامی بیش از ۲.۴ میلیارد دلار را برای اعمال فشار بر کنگره از سال ۲۰۰۱ هزینه کرده است. مشارکت‌های مستقیم در حمله متعلق به اکثر اعضاست. کمیته پیمانکاری در زمان جنگ و بازرس کل پنتاگون همگی به هدر رفت، سود و فساد و هزینه‌های غیرواقعی یعنی پول‌هایی که برای فعایت‌های هزینه می‌شود که اصلا وجود نداشتند، مطمئن هستند.
طبق این گزارش، تحلیل گران دولتی می‌گویند، نتیجه نهایی مشارکت در بخش خصوصی به طور گسترده در عراق و افغانستان به منزله افزایش هزینه‌های عملیات جنگی به لحاظ مالی بود. بخش اعظم هزینه‌های بازسازی بالغ بر ۱۴۵ میلیارد دلار روی طرح‌های مشکوک هزینه شد که بودجه‌هایی زیاد از حد را به خود اختصاص می‌دادند یا به راحتی قابل حساب کردن نبوده و تعداد زیادی از طرح‌هایی که اکنون نابود شده‌اند.
منبع: ايسنا