به گزارش ایسنا، جشنواره بین‌المللی فیلم رشد قدیمی‌ترین جشنواره سینمایی ایران است که اولین بار در دهه چهل خورشیدی یعنی سال ۱۳۴۲ برگزار شد. این جشنواره‌ی آموزشی که متولی برگزاری آن وزارت آموزش و پرورش است امسال پنجاه و یکمین دوره خود را برگزار کرد و در حالی که داوران اسم و رسم‌داری از سینما در آن حضور داشتند اما چنان در سکوت برگزار شد که خیلی‌ها حتی خبردار نشدند این جشنواره شروع شده است.

جشنواره فیلم رشد سال گذشته در شرایط حاد کرونایی – در مقایسه با امسال – پنجاهمین دوره‌ی خود را برگزار کرد و به زعم برخی دست‌اندرکاران دوره‌های پیشین، آن را از بدترین دوره‌های برپایی این رویداد باید دانست چرا که انتظار می‌رفت پنجاه سالگی این جشنواره به شکلی شایسته و در شأن قدمتش برگزار شود.

امسال، فعالیت‌های مربوط به برگزاری دوره‌ی جدید جشنواره از فروردین سال ۱۴۰۰ آغاز و حدود سه ماه بعد هم مدیرکل دفتر انتشارات و فناوری آموزشی وزارت آموزش و پرورش به سمت دبیری این جشنواره انتخاب شد.

در شرایطی که جشنواره‌ی پنجاه و یکم فیلم رشد به صورت برخط و با نمایش فیلم‌ها در پلتفرمی مخصوص برگزار شد، برخی صاحب نظران، این دوره را در مقایسه با دوره پنجاهم بهتر ارزیابی می‌کنند، اما همزمانی برپایی این جشنواره از ۲۰ تا ۲۶ آذرماه با پانزدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم مستند ایران (سینماحقیقت) و نیز عدم اطلاع‌رسانی کافی از این رویداد، آن را در سکوت خبری به پایان رساند؛ بویژه در رسانه‌های سینمایی که کمتر خبری از آن به گوش رسید. این در حالی است که در این دوره از جشنواره چند چهره‌ی شناخته شده‌ی سینمایی همچون پوران درخشنده، رسول صدرعاملی، ابوالفضل جلیلی و فرهاد توحیدی داوری بخش‌های مختلف را برعهده داشتند و حضور آن‌ها می‌توانست دست‌کم به رونق خبری این فستیوال کمک کند.

برگزاری جشنواره‌های «موضوعی» همیشه به نوعی یا در حاشیه مانده یا حاشیه‌هایش آن را خبرساز کرده بخصوص آنکه  در مواردی فقط به محلی برای خرج بیت‌المال یا پرکردن بیلان کاری تبدیل شده است به همین دلیل معمولا تعطیلی آن‌ها سود بیشتری از برگزاری‌اش دارد، اما از جشنواره بین‌المللی فیلم رشد با ۵۰ سال قدمت نمی‌توان به سادگی گذاشت و ضروریست که با همفکری و مشارکت مدیران آموزش و پرورش و سینما جایگاه بالاتری برای این رویداد ترسیم کرد.

همانطور که رییس سازمان سینمایی هم در دیداری که چند روز قبل از انتشار خبر رسمی انتصابش بر مسند مدیریت سینما با دست‌اندرکاران این رویداد داشت، تاکید کرده بود که جشنواره فیلم رشد یک رخداد فرهنگی، ملی و فرا سازمانی است و آموزش و پرورش به عنوان بزرگترین نهاد کشور و جشنواره فیلم رشد به عنوان قدیمی‌ترین جشنواره سینمایی ایران، نیازمند تعامل و همکاری و حمایت نهادها و دستگاه‌های دیگر است.

محمد خزاعی گفته بود، هرچقدر دانش‌آموزان با سینما، فیلم و اشکال مختلف هنر و فرهنگ ایرانی اسلامی بیشتر آشنا شوند در انتقال مفاهیم فرهنگی و درک صحیح ارزش‌ها و هنجارهای اجتماعی گام موثری برداشته شده است.

همچنین محمدابراهیم محمدی – دبیر این دوره از جشنواره – هم تاکید کرده بود که جشنواره فیلم رشد نیم قرن خودش را پشت سر گذاشته و در یک مرحله بلوغ و پختگی قرار گرفته و انتظار می‌رود در نیمه دوم قرن حضورش تفاوتی معنادار را در زمینه‌های تولید کارآمدی و هدفمندی ببیند.

او با اعلام اینکه «پایش ۵۰ سال گذشته جشنواره در دستور کار است که ۹ سال اخیر آن به سرانجام رسیده» گفته است، باید به پیچ تاریخی در حوزه آموزش که متاثر از وضعیت کرونایی و آموزش مجازی است توجه خاص شود. این جشنواره در دوره پسا کرونا می‌تواند یکی از عناصر برجسته و تاثیر گذار در فرایند آموزش به شمار بیاید.

وی با اشاره به هدف‌های نخستین جشنواره گفته، درصدد هستند تا این رویداد سینمایی را به ریل خودش که تولید و نمایش فیلم آموزشی و تربیتی است نزدیک کنند و صنعت فیلم‌های آموزشی و تربیتی را بر محور این جشنواره در کشور و منطقه و در ساحت تعلیم و تربیت سوق دهند.

اگرچه اهداف و برنامه‌های این جشنواره در کلام مسئولانش زیبا و امیدبخش است اما وقتی هنگام اجرا، ساده‌ترین توقع‌ها بی‌جواب می‌ماند و وقتی خبرهای سال‌های دورتر این جشنواره مرور می‌شود، چاره‌ای جز ناامیدی از «بلوغ» و «پختگی» برای این رویداد سینمایی، حتی بعد از ۵۰ سال باقی نمی‌ماند.

انتهای پیام