به گزارش ایسنا، خشکی دهان یک عارضه آزاردهنده دیابت است که می‌تواند کیفیت زندگی افراد را کاهش دهد. این عارضه تا حد زیادی با کنترل ضعیف قند خون و داروهای مصرفی در ارتباط است.

عوارض دیابت می‌تواند در بخش‌های مختلفی از بدن مثل دهان ایجاد شود.  عارضه خشکی دهان می‌تواند مشکلات متعددی مانند تحریک‌پذیری مخاط خشک، زخم‌های مینور، رشد بیش از حد میکروارگانیسم‌هایی مثل قارچ‌های فرصت‌طلب، بالارفتن میزان پوسیدگی‌های دندانی، تجمع پلاک و… را ایجاد کند. با توجه به این مشکلات، پژوهشگران با انجام یک مطالعه میزان عارضه خشکی دهان را در بیماران دیابتی بررسی کردند.

برای انجام این مطالعه ۳۰ نفر از بیماران مبتلا به دیابت، ۳۰ نفر از افراد پیش دیابتی و همچنین ۳۰ نفر سالم که به بیمارستان کوثر سمنان مراجعه کرده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. در این افراد میزان HbA1C و بزاق غیر تحریکی اندازه‌گیری شد.

یافته های این مطالعه نشان داد میانگین میزان بزاق غیر تحریکی در بیماران مبتلا به دیابت از بیماران پیش دیابتی و همچنین افراد سالم کمتر است. همچنین میزان بزاق غیر تحریکی در بیماران پیش دیابتی نیز از افراد سالم به طور معنی داری کمتر است.

طبق نتایج به دست آمده با افزایش میزان قند خون ناشتا میزان بزاق غیر تحریکی به طور معنی‌داری بیشتر می شود. همچنین میزان خشکی دهان در افراد با دیابت کنترل نشده بیشتر بود.

پژوهشگران این مطالعه می‌گویند: با مشاهده این نتایج می‌توان نتیجه گرفت میزان قند خون و همین‌طور کنترل آن تاثیر بارزی بر کاهش بزاق و خشکی دهان دارد.

این مطالعه حاصل پایان نامه مقطع دکترای حرفه‌ای دندانپزشکی بود که با حمایت مالی دانشگاه علوم پزشکی سمنان انجام شده است.

در انجام این تحقیق مریم جلیلی صدرآباد، سید حبیب الله هاشمیان راهب قربانی و شبنم سوهانیان؛ پژوهشگران دانشگاه علوم پزشکی سمنان مشارکت داشتند.

یافته های این مطالعه مردادماه سال جاری به صورت مقاله علمی با عنوان «ارتباط کنترل قند خون با بزاق غیر تحریکی و خشکی دهان» در دوماه‌نامه کومش زیر نظر دانشگاه علوم پزشکی سمنان منتشر شده است.