این نشست با حضور وحید تاج، مجید عسگری، حمید قنبری و علیرضا دریایی برگزار شد.
عسگری در ابتدای این نشست گفت: بعد از کنسرتی که سال ۹۳ به روی صحنه بردیم، آقای قنبری پیشنهاد دادند که این قطعات را ضبط کنیم که پس از برگزاری جلساتی و صحبت‌هایی که صورت گرفت، شروع به ضبط این اثرکردیم. خرداد سال ۹۴ ضبط را شروع کردیم و زمستان ۹۹ تمام شد. اقای تاج با وسواس زیادی که داشتند این کار را به نحو احسنت خواندند. از همه افرادی که در این آلبوم مشارکت داشتند تشکر می‌کنم.
در ادامه حمید قنبری اظهار کرد: مشکلاتی که برای ساخت این اثر با آن مواجه بودیم عجیب و غریب بود ولی ایشان با صبوری شرایط را تحمل و نتیجه این کار شد.
دریایی نیز عنوان کرد: اینکه اثری در این شرایط بدون هیچ حامی مالی تولید می‌شود واقعا جای تقدیر و تشکر دارد؛ چون اثر با عشق و علاقه تولید شده است.
تاج هم بیان کرد: شاید این آلبوم برای من که ۲۰ و چند تا اثر در بازار دارم تجربه متفاوتی بود. در این آلبوم آقای عسگری برای چند خواننده اثری چند خطی نوشته بودند، درواقع ارکستراسیون کار چه در بخش سازها و چه برای خواننده چند خطی بود. این اثر را به همراه مهسا دامرودی عزیز اجرا کردیم. من در کار ضبط بسیار حساس هستم و آقای عسگری هم نت به نت اثر را با وسواس به انجام رساند. امیدوارم که باز هم با هم کار چند صدایی انجام دهیم.
دامرودی هم گفت: آهنگسازانی که با توجه به محدودیتی که برای صدای خانم‌ها هست، آثار چند صدایی می‌نویسند و ریسک می‌کنند تعداد محدودی هستند. از آقای عسگری ممنونم که این فرصت را به من دادند. باعث افتخار بود که در کنار آقای تاج بودم و چیزهای زیادی یاد گرفتم.
عسگری در پاسخ به سوال ایسنا درباره نحوه انتخاب اشعار گفت: در قطعه “سرگشته” که شعری از مولانا را انتخاب کردیم زندگی مولانا، سرگشتگی و جست و جو گری او را تصور کردم و به تصویر کشیدم. این اثر از حیرانی مولانا آغاز و تا جایی می‌رود که مولانا به شمس می‌رسد. شعر “بی فاصله” را برای همسرم سروده و اسم آلبوم نیز بر همین اساس است.
او همچنین در پاسخ به دیگر سوال خبرنگار ایسنا درباره اینکه چه راهکاری را برای هدیه کتری نو به کار برده است، گفت: کارهایی که امروز می‌سازیم خیلی متفاوت‌تر از کارهایی است که قبلا انجام شده و شباهت آثار به خاطر اجرا شدن آنها در دستگاه‌های ایرانی است. در این اثر سعی کردم با توجه به تجربیاتی که در ارکستر موسیقی داشتم آنچه از استادم علیرضا مشایخی یادگرفته بودم را پیاده کنم. درواقع در این اثر هر نکته‌ای را که از اساتید یاد گرفته بودم به نوبت پیاده کردم.
او در پایان در توضیحات تکمیلی اثر گفت: این آلبوم هفت قطعه دارد. قطعه اول “رهگذار” است که به دو بخش تقسیم می‌شود؛ که یک بخش اورتور، هفت ضربی و سرعت پایین‌تری دارد. در این قطعه قدم زدن شخصی را در یک بازار قدیمی توصیف کرده‌ام که رفته رفته از تمام چیزهایی که در آن بازار برایش نوستالژی است لذت می‌برد.
عسگری تصریح کرد: قطعه دوم تکنوازی عود است که قرار است در قطعه سوم گسترده شود. قطعه سوم شرح زندگی مولانا است. قطعه چهارم شرح زندگی و گرامیداشت استاد منصور نریمان است. قطعه “بی فاصله” سازی است و برای چند صدا تنظیم شده است. قطعه “بازگشت” را روی بستر آوایی همایون جدید ساخته‌ام و بعد از چندی که گذشت به همایون قدیم بازگرداندم. آخرین قطعه صبح خیزان با شعری از هوشنگ ابتهاج است و برای ارکستر بزرگ ساخته شده است.
منبع: ايسنا