به گزارش ایسنا، جمال رحیمیان در دومین رویداد ملی – دانشجویی بزرگداشت شهید سلیمانی زندگی‌نامه خودنوشت حاج قاسم سلیمانی و وصیت‌نامه ایشان را به دانشجویان معرفی کرد.

معاون فرهنگی جهاد دانشگاهی گفت: وصیت‌نامه و زندگی‌نامه خودنوشت سردار، معرف و نمایان‌گر شخصیت فردی و اجتماعی سردار سلیمانی است. اگر می‌خواهید سردار را بشناسید این آثار را مطالعه کنید. در این آثار شکل‌گیری یک شخصیت از کودکی تا انتخاب مسیر مشاهده می‌شود.

رحیمیان در این بزرگداشت نامه شهید سلیمانی خطاب به فرزندش، فاطمه سلیمانی را بازخوانی کرد.

معاون فرهنگی جهاد دانشگاهی با استناد به نامه مذکور گفت: شهید سلیمانی در این نامه خطاب به دخترش می‌گوید که «من دائم در سفر بودم. هر گاه
عاطفه پدری باعث می‌شد که در غیابتان اشک بریزم. به این دلیل علاقه من به نظامی‌گری نبوده و نیست. من حاضر نیستم به خاطر شغل و مسئولیت شما را نگران ببینم. من دیدم هر کس در این عالم راهی برای خودش انتخاب کرده است. دیدم من در این دنیا موقتم. اگر تجارت کنم عاقبتش چند سکه براق شده است. اگر برای شما زندگی کنم، برایم ارزشمند هستید اما چگونه می‌توانم راهی برگزینم که پاسخگوی خوف و نگرانی‌هایم باشد. دیدم باید به کسی متوسل شوم که دردم را علاج کند و آن کسی جز خدا نیست.»

رحیمیان در پایان سخنانش به بیان خاطره‌ای از حاج قاسم سلیمانی پرداخت و گفت: در عملیات کربلای پنج نوجوانی بودم که زیاد نام حاج قاسم را می‌شنیدیم. ما در استان فارس بودیم و زیاد با سردار محمد جعفر اسدی تعامل داشتند. عموم سرداران از همان سالها ارادت ویژه‌ای به سردار سلیمانی داشتند. یکبار شهید سلیمانی با چند رزمنده محاصره شد و از زنده ماندن قطع امید می‌کنند و حاج قاسم به سردار اسدی بی سیم می‌زند و می‌گوید من و بچه‌ها در محاصره‌ایم. خداحافظ.

وی ادامه داد: سردار اسدی، شهید مرتضی جاویدی – تنها رزمنده‌ای که امام پیشانی‌اش را بوسید – را به کمک شهید سلیمانی فرستاد. مرتضی جاویدی و گردانش حرکت می‌کنند و محاصره را می‌شکنند اما خود مرتضی جاویدی و رفیقش در همین ماجرا شهید شد.

انتهای پیام