دانلود زیرنویس فیلم Love Letter 1953 زیرنویس فیلم نامه عاشقانه (1953) اولین فیلم بلند کینویو تاناکا است و هیچ شباهتی به فیلم بسیار مشهورتر با همین نام، نامه عاشقانه همیشه محبوب شونجی ایوای (1995) ندارد. با این وجود، با چنین عنوانی، و چه تعداد کمی از تصاویری که می توانید در اینترنت در مورد فیلم پیدا کنید (همراه با خلاصه کوتاه فیلم: «مردی غمگین و پریشان پنج سال پس از پایان جنگ جهانی دوم شغل جدیدی پیدا می کند، جایی که او برای دیگران نامه های عاشقانه می نویسد») به سختی ممکن است فکر نکنید که این یک ملودرام عاشقانه است.

براي دانلود زيرنويس اينجا کليک کنيد

زیرنویس فیلم Love Letter 1953 کینویو تاناکا که به عنوان یک بازیگر به موفقیت دست یافت و به خاطر همکاری با کنجی میزوگوچی شناخته شد، این اقتباس سینمایی از رمان فومیو نیوا را با فیلمنامه ای از کیسوکه کینوشیتا کارگردانی کرد. این فیلم به ژانر «زن افتاده» از منظر ظاهراً مردانه نگاه می‌کرد و ریکیچی با بازی ماسایوکی موری به عنوان قهرمان داستان. در ابتدا، برای کسانی که با کار تاناکا به عنوان یک بازیگر آشنا هستند، این ممکن است یک انتخاب عجیب به نظر برسد. حالا که تاناکا روی صندلی راننده نشسته است، آیا نباید بخواهد داستانی را از منظر زنانه تعریف کند؟ این بخشی از حقه‌های Love Letter و مهارت کارگردانی Tanaka است که با عنوان بی‌ضرر شروع می‌شود. این فیلم ملودرام رمانتیک را تخریب می‌کند و یک برداشت منظم از ریاکاری مردانه است، نگاهی دلسوزانه به ننگ علیه «زنان سقوط کرده» و آنچه که آنها برای زنده ماندن در ژاپن پس از جنگ انجام می‌دادند، و ریاکاری جامعه ژاپن در قبال نفوذ آمریکا.

با ریکیچی به عنوان قهرمان داستان، شخصیت ریاکاری و کمبود او به طور جامع تری آشکار می شود. در ابتدا، ریکیچی به عنوان یک قهرمان رمانتیک شکنجه شده در حال شکنجه تنظیم می شود، در حالی که برادرش هیروشی (جوزو دوسان) به عنوان یک مرد خوب به تصویر کشیده می شود. در ابتدای فیلم، ریکیچی با ازدواج معشوق دوران کودکی اش میچیکو (یوشیکو کوگا) با مردی دیگر و ناتوانی او در یافتن او تسخیر می شود. او همچنین قادر به یافتن کار نیست. متن فرعی این است که او به دلیل تحصیلاتش روحیه زیادی دارد که تا حدی به کم کاری او کمک کرده است. وقتی با دوست قدیمی یاماجی (جوکیچی اونو) برخورد می‌کند، در کنار یاماجی کاری پیدا می‌کند که نامه‌های عاشقانه به زبان انگلیسی و فرانسوی برای زنان ژاپنی طرد شده برای معشوقه‌های غربی‌شان که پس از اشغال آنها را ترک کرده‌اند، می‌نویسد. در حالی که یاماجی نسبت به زنان دلسوز، دوستانه و کمک کننده است، واضح است که ریکیچی به آنها نگاه تحقیر آمیز دارد. در زمینه ژاپن پس از جنگ، زنانی که با دستگاه‌های اطلاعات عمومی آمریکایی معاشرت می‌کردند، همگی با روسپیگری در هم آمیختند، زیرا شیوه بدنام ژاپن در ارائه «زنان آسایش» پس از جنگ برای دستگاه‌های اطلاعاتی آمریکایی ادامه یافت. زنانی بودند که «رسما» توسط فاحشه خانه‌هایی که توسط دولت ژاپن تأسیس شده بود استخدام می‌شدند و در نزدیکی پایگاه نظامی زندگی می‌کردند، و سپس زنانی بودند که با مردان نظامی معاشرت می‌کردند و برای زنده ماندن معشوقه و معشوقه آنها می‌شدند. برخی با آنها بچه دار می شوند. تاناکا تمایز بین زنان را مشخص نمی‌کند، زیرا از نظر عموم ژاپنی‌ها، همه «زنان افتاده» بودند.

زیرنویس Love Letter 1953 کینویو تاناکا که به عنوان یک بازیگر به موفقیت دست یافت و به خاطر همکاری با کنجی میزوگوچی شناخته شد، این اقتباس سینمایی از رمان فومیو نیوا را با فیلمنامه ای از کیسوکه کینوشیتا کارگردانی کرد. این فیلم به ژانر «زن افتاده» از منظر ظاهراً مردانه نگاه می‌کرد و ریکیچی با بازی ماسایوکی موری به عنوان قهرمان داستان. در ابتدا، برای کسانی که با کار تاناکا به عنوان یک بازیگر آشنا هستند، این ممکن است یک انتخاب عجیب به نظر برسد. حالا که تاناکا روی صندلی راننده نشسته است، آیا نباید بخواهد داستانی را از منظر زنانه تعریف کند؟ این بخشی از حقه‌های Love Letter و مهارت کارگردانی Tanaka است که با عنوان بی‌ضرر شروع می‌شود. این فیلم ملودرام رمانتیک را تخریب می‌کند و یک برداشت منظم از ریاکاری مردانه است، نگاهی دلسوزانه به ننگ علیه «زنان سقوط کرده» و آنچه که آنها برای زنده ماندن در ژاپن پس از جنگ انجام می‌دادند، و ریاکاری جامعه ژاپن در قبال نفوذ آمریکا.

با ریکیچی به عنوان قهرمان داستان، شخصیت ریاکاری و کمبود او به طور جامع تری آشکار می شود. در ابتدا، ریکیچی به عنوان یک قهرمان رمانتیک شکنجه شده در حال شکنجه تنظیم می شود، در حالی که برادرش هیروشی (جوزو دوسان) به عنوان یک مرد خوب به تصویر کشیده می شود. در ابتدای فیلم، ریکیچی با ازدواج معشوق دوران کودکی اش میچیکو (یوشیکو کوگا) با مردی دیگر و ناتوانی او در یافتن او تسخیر می شود. او همچنین قادر به یافتن کار نیست. متن فرعی این است که او به دلیل تحصیلاتش روحیه زیادی دارد که تا حدی به کم کاری او کمک کرده است. وقتی با دوست قدیمی یاماجی (جوکیچی اونو) برخورد می‌کند، در کنار یاماجی کاری پیدا می‌کند که نامه‌های عاشقانه به زبان انگلیسی و فرانسوی برای زنان ژاپنی طرد شده برای معشوقه‌های غربی‌شان که پس از اشغال آنها را ترک کرده‌اند، می‌نویسد. در حالی که یاماجی نسبت به زنان دلسوز، دوستانه و کمک کننده است، واضح است که ریکیچی به آنها نگاه تحقیر آمیز دارد.

در زمینه ژاپن پس از جنگ، زنانی که با دستگاه‌های اطلاعات عمومی آمریکایی معاشرت می‌کردند، همگی با روسپیگری در هم آمیختند، زیرا شیوه بدنام ژاپن در ارائه «زنان آسایش» پس از جنگ برای دستگاه‌های اطلاعاتی آمریکایی ادامه یافت. زنانی بودند که «رسما» توسط فاحشه خانه‌هایی که توسط دولت ژاپن تأسیس شده بود استخدام می‌شدند و در نزدیکی پایگاه نظامی زندگی می‌کردند، و سپس زنانی بودند که با مردان نظامی معاشرت می‌کردند و برای زنده ماندن معشوقه و معشوقه آنها می‌شدند. برخی با آنها بچه دار می شوند. تاناکا تمایز بین زنان را مشخص نمی‌کند، زیرا از نظر عموم ژاپنی‌ها، همه «زنان افتاده» بودند.

این فیلم حدود 40 دقیقه طول می کشد – تقریباً نیمی از زمان پخش آن – قبل از اینکه در نهایت به اتحاد بزرگ بین میچیکو و ریکیچی برسیم. به نظر می رسد نقطه اوج تمام قهرمان رمانتیک شکنجه شده ریکیچی است. ریکیچی از طریق ایستگاه قطار به دنبال میچیکوی ناآگاه می گردد، جایی که قطار شلوغی در حال حرکت است و او در آن سوار است. او او را صدا می کند، او بالاخره می شنود، و در حالی که او به سمت او می جنگد، چشم ها را قفل می کنند. درهای قطار بسته می‌شوند و دور می‌شوند و به عنوان یک انتقال هوشمندانه به یک فلاش بک از تاریخ مشترکشان عمل می‌کنند. این نوعی نقطه اوج احساسی کلاسیک است که از یک ملودرام رمانتیک انتظار دارید. با این حال، برای هر بیننده ای که هنوز منتظر یک عاشقانه است، چیزی که بعد از آن آشکار می شود قطعاً یک دیدار دوباره عاشقانه نیست. ریکیچی بر اساس چیزهایی که میچیکو شنیده بود، زمانی که یاماجی برای تهیه نامه ای برای معشوقه آمریکایی اش که او را پس از سقط جنین رها کرده بود، از یاماجی کمک خواست، به انتقاد و قضاوت درباره او پرداخت.

دانلود زیرنویس فیلم نامه عاشقانه 1953 «چرا به یک سرباز آمریکایی اجازه دادی شما را داشته باشد؟ چه کسی شوهرت را کشت؟ می توانست مردی باشد که با او خوابیدی.» بدیهی است که دفع او نسبت به تاریخ او دوچندان است، مانند تمام زنان دیگری که برای آنها نامه می نویسد. او این زنان را شکست‌های اخلاقی می‌داند، چه به خاطر خیانت به ژاپن از طریق درگیری با دشمن آمریکایی‌ها و چه برای به خطر انداختن فضیلت آنها. این که آیا میچیکو درگیر کارهای   بود یا نه، یا صرفاً یک زن نگهدارنده از یک خانواده آمریکایی بود – در هر صورت، او، مانند عموم مردم، او را فاحشه می دانست.

برخی انتقادات وارد شده است که تاناکا در به تصویر کشیدن زنان با صحنه مورد بحث فیلم 1، که در آخرین عمل فیلم رخ می دهد، به عقده مدونا-فاحشه تسلیم می شود. هیروشی با میچیکو ملاقات کرده و سعی می کند او را متقاعد کند که باور کند ریکیچی “او را به خاطر گذشته اش بخشیده” و آنها می توانند رابطه خود را از نو شروع کنند. آنها به تعدادی از خیابان گردها برخورد می کنند که میچیکو را می شناسند و او را صدا می کنند. هیروشی آنها را سرزنش می کند و به آنها می گوید که میچیکو “مثل آنها نیست”. تصویر روسپی ها چیزی است که همیشه مورد انتقاد قرار می گیرد و می گویند که آنها مبتذل و خام نشان داده می شوند و در یک نور منفی به تصویر کشیده می شوند و در مقابل میچیکو مهربان و در نتیجه با فضیلت قرار می گیرند. این تعبیر عجیبی است، زیرا زمینه کل صحنه، از گفتگوی هیروشی و میچیکو قبل از ملاقات با زنان دیگر تا عواقب آن، همگی نقش این خیابان گردها را نشان می دهد.   اظهار نظر هیروشی مبنی بر اینکه میچیکو “مثل آنها نیست” نقش او را به عنوان یک مرد خوب بیشتر تقویت می کند. نوشته شده است که این خط همدستی تاناکا را با استانداردهای دوگانه 2 در مورد زنان در مورد جنسیت و فضیلت نشان می دهد. این نمی تواند دور از واقعیت باشد. هنگامی که هیروشی و میچیکو پس از گفتگو با هم صحبت می‌کنند، دوربین روی چشمان فرورفته هیروشی قرار می‌گیرد و او اظهار تاسف می‌کند که «خواه این یک مرد آمریکایی باشد یا نباشد» در چشمان آن‌ها او را فراتر از رستگاری، فاسد می‌دانند. هر توضیحی که بخواهد بدهد، می تواند شک را در چشمان هیروشی ببیند. او همچنین مقصر است که با او دفع می شود.

ریکیچی که «تحصیل‌کرده‌تر»، اخلاق‌گراتر و قضاوت‌کننده‌تر از برادران بود، بلافاصله از او منزجر شد، که به سرعت ریاکاری او را برای ما به عنوان مخاطب آشکار کرد. اگرچه نگرش ریکیچی وحشتناک است، اما رفتار هیروشی آن را تحت الشعاع قرار داده است. وقتی میچیکو گذشته او را فرا می‌گیرد، و هیروشی شاهد آن است، نگرش «خوش‌نیت» او – که در طول طولانی فیلم به تماشاگران ارائه می‌شود – به سرعت به حالت تردید تغییر می‌کند. این صحنه زن‌ستیزی او را به دو صورت آشکار می‌کند – اول، زن‌ستیزی درونی شده از قرار دادن میچیکو بر یک پایه اخلاقی و سپس دوم، زن‌ستیزی ظاهری تبعیض علیه زنانی که به آرمان‌های والای مردسالارانه فضیلت زنانه عمل نمی‌کنند.

در پایان، میچیکو احساس ناامیدی می کند و مرتکب یک عمل ناامیدانه می شود. برخی این عمل را به عنوان داستان “تنبیه” او به خاطر گذشته اش خوانده اند که تعبیر عجیب دیگری است. واضح است که همه در داستان قربانی استانداردهای دوگانه اخلاقیات جامعه ژاپنی هستند که در واقع تا به امروز در بیشتر فرهنگ ها وجود دارد. میچیکو نمی‌تواند خود را به خاطر کارهایی که برای زنده ماندن پس از جنگ انجام می‌داد ببخشد، و با همخوابی با یک GI آمریکایی، شرمساری مضاعف را برای «ناخالصی  » و «خیانت به ملت» خود قرار می‌دهد. مردان نیز قربانی ارزش های مردسالارانه و بیگانه هراسی ریشه در جامعه هستند.

داستان فرعی فیلم شامل معاشقه های هیروشی با دختری است که در یک کتابفروشی متخصص در انتشارات خارجی (یعنی وسترن) کار می کند. همانطور که کیوکو کاگاوا (داستان توکیو، عاشقان مصلوب) نقش این دختر را بازی می‌کند، او برجسته است. هیروشی از او در مورد زنانی که سعی می کنند مجلات آمریکایی خود را که از GIs به دست می آورند به کتابفروشی بفروشند، می آموزد. هیروشی فرصتی را می بیند و یک غرفه مجله راه اندازی می کند تا تجارت مجدد مجلات خود را بفروشد. از دور، ریکیچی در حالی که برادرش را مشاهده می کند، حالتی تحقیرآمیز به تن می کند. با این حال، ریکیچی انگلیسی و فرانسوی را نیز می‌فهمد و اساساً با هیروشی زندگی می‌کرد تا اینکه شغل نوشتن نامه‌های انگلیسی برای GIهای آمریکایی را پیدا کرد که زنان خود را در ژاپن رها کرده‌اند. هر دو برادر برای کارشان به این زنان وابسته هستند، اما در مورد آنها و ارتباط آنها با سربازان آمریکایی قضاوت می کنند. محبوبیت کتابفروشی و غرفه مجلات نیز تأثیر فرهنگ آمریکایی در ژاپن پس از جنگ را نشان می دهد، علیرغم اینکه مردم آنها را دشمن می دانند. فیلم لایه دیگری از ریاکاری جامعه ژاپن پس از جنگ را از طریق این طرح فرعی نشان می دهد.

زیرنویس فیلم نامه عاشقانه 1953 بیشتر سینمای ژاپنی پس از جنگ، تأثیرات جنگ را به شیوه‌ای ظریف‌تر و پیچیده‌تر از غرب مورد بررسی قرار داده است و تمرکز خود را بر آسیب‌ها و پیامدهای پس از آن بر غیرنظامیان، به‌ویژه زنان، متمرکز کرده است. با این حال، این اولین فیلم ژاپنی است که من می بینم که مقصر بودن ژاپن را با جمله ای صریح مانند «همه ما در ژاپن مسئول جنگ هستیم» تصدیق می کند. این فیلم بر نقش ریکیچی به‌عنوان یک نظامی «تحصیل‌کرده» تأکید می‌کند، به این معنی که اقدامات او در جنگ بسیار وحشتناک‌تر در کنار هر چیزی است که او فکر می‌کند تخلفات میچیکو است.

کینویو تاناکا یکی از مشهورترین بازیگران زن زمان خود بود که از دهه 1920 به طور پیوسته کار می کرد و به خاطر بازی در فیلم زندگی اوهارو (1952) در ژاپن و در سطح بین المللی از موفقیت انتقادی برخوردار شد و پیش از اینکه دومین کارگردان زن تاریخ سینمای ژاپن شود. با این حال، او در سال 1949 پس از یک سفر خیرخواهانه به آمریکا که ژاپن را با کیمونو ترک کرده بود و با لباس غربی برگشته بود، توسط مردم ژاپن مورد تمسخر قرار گرفته بود. همکار مکرر او کنجی میزوگوچی با کار او به عنوان کارگردان مخالف بود و سعی می کرد او را از انجمن کارگردانان ژاپن دور نگه دارد و او هرگز او را به خاطر آن نبخشید. نقش کوتاهی در فیلم در نقش «زن افتاده» دیگری که ریکیچی او را مورد سرزنش قرار می دهد. او با نقش‌هایش در زندگی اوهارو و زنان شب (1948) به بررسی تهیۀ مطلق زنی پرداخت که برای زنده ماندن به کار روی می‌آورد. این حقایق اساسی در مورد حرفه تاناکا می تواند به اطلاع رسانی کار او در Love Letter کمک کند.

زیرنویس نامه عاشقانه 1953 جالب است که درباره رمان فومیو نیوا و نحوه خواندن فیلمنامه کینوشیتا در ابتدا، از منظر مرد، و سپس ترجمه روی پرده به کارگردانی تاناکا، اطلاعات بیشتری کسب کنیم. شیوه ای که تاناکا زنان و کارگران را به تصویر می کشد، هرگز از دریچه سیاه و سفید قضاوت کننده دیده نمی شود، و او با دقت از پرداختن به قربانی شدن آنها اجتناب می کند. این در مقایسه با بسیاری از دیگر کارگردانان بزرگ ژاپنی زمان خود مانند ناروسه و میزوگوچی است، که بدون شک در کار خود استاد هستند، اما نوشتن شخصیت های زن به عنوان قربانیان دائمی نیاز به ارزیابی مجدد دارد. در عوض، ریاکاری های ژاپن مردسالار و پس از جنگ از طریق ریکیچی به عنوان منبع خشونت روانی واقعی علیه زنان آشکار می شود. در اولین کار کارگردانی کینویو تاناکا، صدای زن بسیار مورد نیازی را می‌بینیم که خوانشی بسیار ظریف‌تر از زندگی زنان در ژاپن پس از جنگ، و به‌ویژه در مورد کار ارائه می‌دهد.