دانلود زیرنویس مستند Between Me and My Mind 2019 تری آناستازیو شبیه یک ستاره راک نیست. با عینک ضخیم بدون لبه و موهای قرمز شنی‌اش، شاید بگویید او شبیه جان سباستین است، اما واقعاً شبیه ترکیبی از مایک وایت و جان کرایر و فیلم‌ساز کریس اسمیت است. او یک شخص معمولی و جذاب است، مثل مردی که ممکن است با او در پورتلند دفتری داشته باشید.

براي دانلود به لينک زير مراجعه کنيد

https://blue-subtitle.com/between-me-and-my-mind-2019/

زیرنویس مستند Between Me and My Mind 2019 با این حال تری آناستازیو حرفه خود را به عنوان (بله) یک ستاره راک به گونه ای حفظ کرده است که همه انتظارات را نادیده می گیرد. گروهی که او رهبری می‌کند، Phish، در سال 1983 گرد هم آمدند، و این آنها را به دوران شکل‌گیری راک مستقل بازمی‌گرداند – R.E.M.، U2، و غیره.

البته فیش مانتو بلند مربا و روان‌گردان Grateful Dead را انتخاب کرد، و شایان ذکر است که جری گارسیا نیز شبیه ستاره‌های راک به نظر نمی‌رسید – او هیپی ماپت راک با خندان و با چهره‌ی پایی بود. اند رول اما این بخشی از رمز و راز او بود (این باعث شد که مردگان بسط فرقه طرفدارانشان به نظر برسند)، و آناستازیو نیز هاله شاداب ستاره ای را دارد که طرفداران تبدیل شده است. «بین من و ذهن من»، پرتره ای از تری آناستازیو به کارگردانی استیون کانتور، یک مستند راک کوچک اما بسیار جذاب است، زیرا نگاهی است به ستاره نسبتاً کمیاب راک اند رول که مربع، متمرکز و به طور معمولی انسان شاد است.

این بدان معنا نیست که آناستازیو فاقد یک نفس بزرگ است، یا اینکه او درام متورم سبک زندگی راک مسیحایی را تجربه نکرده است. در اواسط دهه 2000، پس از اینکه فیش آن را ترک کرد، به دلیل در اختیار داشتن داروهای تجویزی غیرقانونی دستگیر شد – فاجعه‌ای در جاده که او از آن به عنوان فرصتی برای تنظیم زندگی خود استفاده کرد. در فیلم، او بدون پرداختن به جزییات کثیف اعتیادش، در مقابل آن صحبت می‌کند. نکته این است که او مواد کنترل شده را ترک کرد و گروه دوباره گرد هم آمدند.

ممکن است آن نزول داروغه‌ای که به شدت تبلیغ شده بود، مکانی باشد که آناستازیو طعمه تصویر کلاسیک افراط در سنگ شد. اما یکی از کنایه‌های جذاب «بین من و ذهن من» این است که آناستازیو را به‌عنوان نوعی راک‌گر گرانولا در آمریکای میانه به تصویر می‌کشد، با اخلاق کاری که درخور کمرشکن‌ترین نجار است (او همیشه حدوداً سه پروژه را همزمان انجام می‌دهد)، با این حال، او همان فداکاری را به شکلی وسواس گونه از راک اند رول تبدیل می کند. زمانی به یاد می‌آورد که رابی رابرتسون در «آخرین والس» در مورد 15 سال حضور در جاده‌ها صحبت کرد و گفت که بس است. در مقابل، آناستازیو اصرار دارد که هرگز سیر نمی شود. او می خواهد برای همیشه در جاده باشد.

زیرنویس Between Me and My Mind 2019 در 54 سالگی، او زندگی جذابی دارد و به نظر می رسد که آن را می داند. او سال‌ها در منطقه‌ای زیبا از ورمونت زندگی می‌کرد، جایی که او و همسر ۲۵ ساله‌اش، سو استاتیر (آن‌ها هنوز دست در دست هم دارند)، دو دختر دوست‌داشتنی را بزرگ کردند که اکنون در دهه بیست زندگی خود هستند.

والدین آناستازیو زمانی که او 16 ساله بود از هم جدا شدند، اما او استقلال خاردار مادرش را می ستاید و پدرش را الگوی نهایی می داند. زمانی که او در تور نیست، روزهایش را با آهنگسازی و ضبط در انبار می گذراند، استودیوی بوکولیکی او – مانند تلاقی بین یک خانه مزرعه و یک کلیسا – واقع در کوهستان سبز ورمونت. او می گوید: «من آن را خیلی دوست دارم. من عاشق این پروسه هستم، عاشق نوشتن موسیقی هستم، دوست دارم در انبار باشم. می دانید، چه کسی می تواند این کار را انجام دهد؟» این فیلم در طول جلسات ضبط برای “ارواح جنگل” فیلمبرداری شد، آلبوم انفرادی آناستازیو که به احترام دوست دوران کودکی خود کریس کاترل، که به سرطان غدد فوق کلیوی مرحله چهارم مبتلا بود، ضبط کرد. آناستازیو زمانی که کاترل 18 ساله بود، اندکی پس از نقل مکان به برلینگتون، ملاقات کرد و جلسات ضبط مانند مرثیه ای است که گذشته را به ابدی تبدیل می کند.

یکی از رازهای طول عمر فیش این است که آنها گروهی بسیار جذاب تر از Dead هستند. تری آناستازیو مانند کسی است که نمی تواند گیتار را بهتر از جری گارسیا بنوازد، اما، در واقع، او گیتاریست فوق العاده ای است – او مانند دیو متیوز نودل می نوازد، اما می تواند طوری صدا بزند که انگار در حال رهبری متالیکا است. خارج از صحنه، او مانند یک آدم عامی است که طرفدار جک بلک این – مدرسه راک است. Phish ممکن است جم های طولانی را پخش کند، اما در بیشتر مواقع شبیه نسخه آزادتر Doobie Brothers به ​​نظر می رسد. آناستازیو در حالی که برای کنسرت سالانه سال نو خود در مدیسون اسکوئر گاردن آماده می شود، از خانه پیج مک کانل، نوازنده کیبورد فیش دیدن می کند و آهنگی به نام «سیاره روح» را تمرین می کنند، که حداقل مضمون آن کاملاً Deadhead idyllic است («همه» با هم در…سیاره روح!/یک قلب تپنده در…سیاره روح!”)، اما یک شیار دارد که از بین نمی رود. در نمایش MSG، آهنگ به نمایش نیمه شب گروه هدایت می شود: یک کشتی غول پیکر دزدان دریایی که به سمت تماشاچیان حرکت می کند. راه بدی برای پایان دادن به شب برای ماندگارترین و غیر محتمل ترین ساز راک نیست.